Szpic miniaturowy (Pomeranian) – pies o ogromnym sercu i małym ciele

Szpic Miniaturowy zwany też Pomeranian, Pomek, Piesek Boo, podbija sukcesywnie ludzkie serca, przez co staje się coraz bardziej popularny zarówno na naszych ulicach jaki i w mediach społecznościowych.

Od pomorskiego stróża do słodkiego towarzysza

Co ciekawe Pomki należą do psów pierwotnych, tak samo jak Akita, Samojed, Husky czy Alaskan Malamute. Psy pierwotne, to takie psy, których materiał genetyczny niewiele różni się od genów wilka. Pierwotne psy wywodzą się w prostej linii od pierwszych udomowionych psów.

Dlaczego ta informacja jest istotna?

Psy z ras pierwotnych mają często mocny, dominujący charakter więc potrafią przejąć władzę nad swoim opiekunem, jeśli ten jest niekonsekwentny i niewprawiony w szkoleniu psa. Podobno mimo to, Pomki są znacznie łatwiejsze w obyciu i szkoleniu niż ich pobratymcy z ras pierwotnych.

Nazwa Pomeranian wywodzi się z występowania rasy na terenach Pomorza (tam rozpoczęła się ich hodowla). Początkowo miały większe gabaryty i były psami stróżującymi, a od przełomu XVI i XVII wieku zaczęły być małymi psami do towarzystwa.

W Polsce szczyt popularności rasy przypada na czas przed II Wojną Światową, niestety po niej ich ilość bardzo zmalała. Ich pochodzenie i historia mają duże znaczenie, ponieważ Szpice Miniaturowe dalej mają silny gen stróżującego szczekacza. Są zawsze czujne, obserwujące i gotowe do szybkiego wszczęcia głośnego alarmu. Przyleciał pod wasze okno w mieszkaniu gołąb-wróg? SZCZEK, SZCZEK! Ogrodnik krząta się w waszym ogrodzie przed domem i kradnie chwasty?

SZCZEK, SZCZEK! Kurier puka do drzwi trzymając podejrzanie wyglądającą paczkę? SZCZEK, SZCZEK, SZCZEK!

Pomeraniany są bardzo przejęte swoją pozycją domowego alarmu, więc zawsze dadzą Ci znać, kiedy w ich mniemaniu będzie zbliżać się niebezpieczeństwo.

Charakterny inteligent

Mają bardzo przyjacielskie nastawienie, są wesołe, ciekawskie, wszędobylskie i mają bardzo żywy temperament. Kochają zabawę, naukę, a przede wszystkim uwagę – są bardzo dużymi atencjuszami. Są też bardzo mądre, łatwo przyswajają wiedzę, dzięki czemu szkolenie szybko przynosi pozytywne efekty, ale nie można zapominać o regularności i byciu konsekwentnym. Psy te są na tyle inteligentne, że łatwo przejrzą miękkie serce opiekuna, wykorzystując to w swój mały rozpieszczony sposób.

Puchowa kuleczka

Szpic ma posturę wpisującą się w kwadrat, w kłębie nie powinien przekraczać około 22 cm (z tolerancją ok. 3 cm), a wagowo około 3 kilogramów. Pomeraniany mogą mieć czarne, białe, czekoladowe, pomarańczowe oraz szare (wilczaste) umaszczenie szaty. Z zewnątrz okrywa je szorstki, gęsty i długi włos okrywowy, a od wewnątrz wełniasty podszerstek. Charakterystyczne dla tej rasy są ciemne oczy, drobna lisia główka ze szpiczastymi uszkami oraz puszysty, dumnie zakręcony ogonek.

Kruche maleństwo

Te psy są bardzo delikatne, mają też spore problemy zdrowotne z rzepkami, tchawicami, skórą oraz mogą mieć problemy z podwijaniem się powiek.

• Należy pilnować, aby psy nie zaskakiwały same z kanap, łóżka czy wyższych schodów, ponieważ łatwo im nabawić się kontuzji rzepki.
• Zalecane dla tej rasy są zdecydowanie szelki, ponieważ wyprowadzanie na obroży może uszkodzić ich delikatną tchawicę.
• Szpic nie powinien być obcinany na krótko, ponieważ zbyt mocno przycięta szata traci swoją jakość i właściwości. Włos staje się rzadszy, odrasta nierówno i jest wełniasty.
• Jeśli Wasz Szpic ma zapłakane, mokre oczy należy zapytać lekarza weterynarii, czy nie ma podwiniętych powiek. Jeśli tak, należy wykonać zabieg ich przycięcia, ale dopiero gdy pies przestanie być w fazie wzrostu, czyli gdy skończy około rok.
• Pomeraniany nie potrzebują zimą ubranek, ponieważ chroni je ich gęsta szata włosa okrywowego. Zimy znoszą znacznie lepiej niż ciepłe, letnie miesiące, kiedy mimo izolacji mogą się przegrzać, a ich wrażliwe opuszki są narażone na poparzenia. Zaleca się spacery z nimi wcześnie rano lub wieczorem, kiedy ekspozycja słoneczna jest najmniejsza. 
• Na spacerach w zatłoczonych miejscach należy wykazać się dużą uwagą, ponieważ psy te są na tyle małe, że łatwo przechodniom na nie wpaść, zdeptać czy nawet kopnąć, co może być fatalne w konsekwencjach dla takich delikatnych istot.
  Trzeba mieć świadomość ich gabarytów i delikatności, aby wiedzieć które miejsca i sytuacje są dla nich bezpieczne, a które nie.
• Cieszące się dobrym zdrowiem szpice żyją ok. 12- 16 lat.

Dla kogo to idealny psyjaciel?

Psy tej rasy bardzo przywiązują się do swojego opiekuna (zazwyczaj maja swojego jednego ulubieńca, co widocznie okazują) i są mu bardzo oddane. Ciężko znoszą samotność, więc nie będą się dobrze czuły często pozostawiane same na długie godziny w pustym domu. Ze względu na swoje gabaryty i delikatność nie nadają się do domu z małymi dziećmi.

Dobrze dogadują się z kotami oraz psami, ale zalecamy łączyć je ze zwierzętami podobnymi gabarytowo, aby w zabawie czy przez przypadek znacznie większe zwierzę nie wyrządziło mu poważnej krzywdy.

O urodę trzeba dbać… codziennie!

Dla niedoświadczonej osoby pielęgnacja sierści tych śliczności może być nieco kłopotliwa. Szpice wymagają codziennego rozczesywania, aby szata się nie sfilcowała. Najlepiej sprawdzi się do tego szczotka „pudlówka” lub metalowy grzebień. Najlepiej przyzwyczajać do tej czynności psa od szczeniaka, aby nie reagował później wrogo na takie zabiegi. Można też zachęcać do tego przysmakami i nagradzać za cierpliwość. Wczesne wprowadzenie takiej procedury oraz regularność sprawią, że pies szybko przywyknie do takiej rutyny i nie będzie protestować.

Najlepiej przynajmniej raz w miesiącu kąpać szpice przy użyciu odpowiednich szamponów i odżywek (są niezbędne, aby włos był gładki i dał się łatwo rozczesać).

Czy wiesz, że… ?

Dwa spośród czterech ocalałych psów z katastrofy Titanica były rasy Szpic Miniaturowy. Jeden z nich należał do dwudziestoczteroletniej Margaret Hays, która odmówiła ratunku, jeśli nie wejdzie do szalupy razem z nią jej czarny Szpic.